နားေထာင္သူအားလံ
သစ္ရြက္ကေလးလည္း
ညွိဳးေရာ္စြာ ေႂကြတယ္
စမ္းေခ်ာင္းကေလး
ေသြးခဲၿပီး ႏွလံုးရပ္သြား
ႏွင္းေတြက ဆက္မက်ႏိုင္ေတာ့
အျပာေရာင္တိမ္ေတ
လာရာလမ္းအတိုင္း
ႏွလံုးသားနဲ႔ ဓားတလက္ရဲ႕ၾကားမ
ထိုးစိုက္ခံလိုက
ဦးေဆြးဆံေျမ႕တည
ဘယ္ငွက္မွ လာမနားဘူး
မေသေသးသ၍
ေသေနရဦးမွာ
အဲဒီဆည္းလည္းသံက
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔
မ်က္ရည္စက္လက္ ထြန္းၫွိ ပူေဇာ္ခဲ့ပါတယ္။
ေႏြရိပ္
စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၇။
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.