"အသျပာပဲဝက္ေလာက
္
လည္မွာဆြဲေပးရံု
နဲ႔
ဘဝင္ျမင့္သြားတဲ
့
ပုတ္သင္ကေလးအေၾက
ာင္း ညီမေလး
ၾကားဖူးလား"
က်ေနာ္ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးဆိ
ုေတာ့ ေကာ္ဖီငံု႔ေသာက္
ၿပီး စိတ္ေကာက္ခ်င္ေယ
ာင္ေဆာင္ေနေသာ ညီမေလးထံမွ
အၾကည့္တို႔လြင့္
လာသည္။ ေႏြရာသီရဲ႕
ႏွင္းပြင့္အမည္း
ကေလးေတြ ဟု
ခ်စ္စႏိုးတင္စား
ဖူးေသာ
အဲဒီမ်က္ဆံနက္နက
္ကေလးေတြကို
ႏွလံုးသားလက္ခုပ
္ျဖဴထဲ ခပ္ဖြဖြ
ခံယူရင္း က်ေနာ္ စကားကိုဆက္လိုက္
သည္။
"ညီမေလး ေကာက္ေနတဲ့ အဲဒီအခိုက္အတန္႔
ကေလးကိုေတာင္မွ အစ္ကိုက လည္မွာဆြဲၿပီး
စိတ္ႀကီးဝင္ဦးမ
ွာ.."
ရြန္းရြန္းလဲ့လဲ
့
က်ေနာ့္အေျပာမွာ
ထိုထိုေသာ
ႏွင္းပြင့္တို႔ ၾကည္ျမစြာ အရည္ေပ်ာ္ကုန္၏။
"ေတာ္ေတာ္လည္တဲ့
ပုတ္သင္အစုတ္ပလု
တ္ႀကီး" ဟု
ညီမေလးက ဝင္းပစြာ ႏႈတ္ခမ္းကေလးစူသ
ည္။ ထိုစဥ္ခဏ ေခါင္းကေလးညိတ္ရ
င္း "ျပန္ရလိုက္တဲ့ စၾကဝဠာကေလး" ဟု နာမေတာ္သမုတ္၍
ခ်စ္ျခင္း၏ အလင္းတရားထဲ တစစတိုးဝင္သြားသ
ည့္ ပုတ္သင္စုတ္ဟာ က်ေနာ္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.